ดูบอลสดรีวิว IL Mare (2000) ลิขิตรัก ข้ามเวลา
ขณะที่ ‘Squid Game’ (2021) กำลังโด่งดังถึงขีดสุด ขนาดที่ ‘เท็ด ซารานดอส’ (Ted Sarandos) ซีอีโอร่วมของ Netflix ยังเอ่ยว่า ซีรีส์เรื่องนี้กำลังจะกลายเป็นซีรีส์ที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษที่ได้รับความนิยมสูงสุดในโลกตลอดกาล ผู้รับบทตัวเอกของเรื่อง
อย่าง ‘ลี จุง-แจ’ (Lee Jung-jae) ก็กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งสำหรับคนรุ่นใหม่ที่ไม่เคยรับชมภาพยนตร์โรแมนติกเรื่องแรก ๆ ของเกาหลีที่เข้าฉายในประเทศไทยอย่าง ‘Il Mare – ลิขิตรัก ข้ามเวลา’ (2000) ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เป็นหนึ่งในผลงานอันยอดเยี่ยมของลี จุงแจเท่านั้น เพราะ ‘จอน จี-ฮยอน’ (Jun Ji-hyun) ยัยตัวร้ายจาก ‘My Sassy Girl’ (2001) และผู้รับบท ‘อาชิน’ ใน ‘Kingdom: Ashin of the North’ (2021) ก็เป็นตัวเอกของเรื่องนี้ด้วย เว็บหนัง
เรียกได้ว่า Il Mare (อิล มาเร่) เป็นภาพยนตร์รักโรแมนติก-แฟนตาซีที่เป็นก้าวอันยิ่งใหญ่ของสองนักแสดงแนวหน้าของวงการเกาหลี ทั้งยังเป็นภาพยนตร์ที่ทำให้ใครหลายคนเริ่มรู้จัก และเปิดใจให้กับวงการบันเทิงของประเทศเกาหลีใต้มากขึ้น ด้วยสไตล์
การเล่าเรื่องที่ไม่หวือหวา แต่มีทั้งอารมณ์สุข เศร้า เหงา และอบอุ่นคละเคล้ากันไป ประกอบกับเรื่องราวความรักที่ชวนติดตามของชายหญิงที่รู้จักกันข้ามมิติเวลา ผ่านการเขียนจดหมายและส่งของแทนใจด้วยตู้ไปรษณีย์สีแดงหน้าบ้านอิล มาเร่ ก็คงจะทำให้ผู้ชมเผลออมยิ้มกันได้ตลอดทั้งเรื่อง เว็บดูหนัง
แต่นอกจากเนื้อหาและตัวบทที่แสนละมุน บรรยากาศของบ้านอิล มาเร่ ยังชวนให้คนดูดื่มด่ำไปกับความเปล่าเปลี่ยวของ ‘ฮัน ซุง‑ฮยอน’ (Han Sung‑hyun รับบทโดย ลี จุง-แจ) สถาปนิกหนุ่มลูกชายเจ้าของบ้านอิล มาเร่ และ ‘คิม อุน-จู’ (Kim Eun‑ju รับบทโดย จอน จี-ฮยอน) นักพากย์สาวที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้เช่นกัน แต่คนละช่วงเวลา
กระแสน้ำที่ขึ้นลงอยู่รอบบ้านที่ตั้งอย่างมั่นคงสามารถเปรียบเปรยได้กับหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการพบเจอและลาจาก หรือความรักที่ไม่แปรเปลี่ยนโดยมีกาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความสัมพันธ์ ทั้งหมดนั้นคือการเดินทางไปบนความเศร้าและความสุข ณ บ้านริมฝั่งน้ำแห่งนี้
ฮัน ซุง‑ฮยอน ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านอิล มาเร่เป็น ‘รายแรก’ แต่เขากลับได้พบจดหมายของคิม อุน-จู หญิงสาวที่บอกว่าตนเอง ‘อยู่มาก่อน’ และกำลังรอคอยจดหมายสำคัญจากใครคนหนึ่งอยู่ แรกเริ่มนั้นทั้งสองต่างไม่เข้าใจ และคิดว่าอีกฝ่ายหลอกลวง เนื่องจากปีที่ระบุ
ในจดหมายแตกต่างกันถึง 2 ปี โดยซุง‑ฮยอนอาศัยอยู่ในปี 1997 ส่วนอุน-จู ลงท้ายจดหมายด้วยปี 1999 แต่จากการบอกเหตุการณ์ในอนาคตได้ถูกต้องของอุน-จู ทั้งเรื่องหิมะตก และไข้หวัดใหญ่แพร่ระบาด จึงทำให้ความเชื่อใจของทั้งคู่เกิดขึ้นทีละน้อย
สองคนเหงาที่เพิ่งช้ำรักกันมาเริ่มทำความรู้จักกันผ่านจดหมายที่เมื่อนำไปใส่ในตู้ไปรษณีย์สีแดงหน้าบ้าน มันจะถูกส่งผ่านกาลเวลาไปหากันและกัน แต่เรื่องราวในภาพยนตร์ไม่ได้เสนอให้เห็นแต่เพียงมุมมองความรักอันแสนโรแมนติกเท่านั้น เพราะบทเศร้าของเรื่องก็ทำให้เราย้อนมองความสัมพันธ์ และทบทวนการใช้ชีวิตได้เช่นกัน เว็บดูหนังฟรี
“เราทรมานใจ เพราะว่ารักดำเนินต่อไป โดยยังคงฝังใจอยู่ หาใช่เพราะมันจากไปไม่” อุน-จู บอกกับซุง‑ฮยอน ผ่านจดหมาย เธอพร่ำเพ้อถึงรักเก่าที่จะไม่มีวันกลับมา “การมีความรักแล้วสูญเสียมันไปให้คนอื่น ย่อมจะดีกว่าการที่ไม่เคยมีความรักเอาสะเลยเป็นไหน ๆ”
ซุง‑ฮยอนตอบกลับเธอเช่นนั้น เพราะตัวเขาเองก็เลิกรากับแฟนไป ทั้งยังต้องอยู่ห่างไกล เนื่องจากอีกฝ่ายเลือกจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่สำหรับเขาแล้ว การทุ่มเททำอะไรสักอย่างในความสัมพันธ์อย่างเต็มที่ย่อมดีกว่าการไม่เคยทำอะไรเพื่อมันเลย แต่นอกจากการพร่ำเพ้อถึงรักเก่าของอุน-จู ฝ่ายซุง‑ฮยอนเองก็มีเรื่องให้คร่ำครวญเช่นกัน โดยเรื่องของเขาเกี่ยวข้องกับพ่อผู้ทิ้งเขาไปตั้งแต่อายุได้เพียง 7 ขวบ นั่นทำให้เขาเลือกจะออกห่างจากพ่อของตนมาโดยตลอด กระทั่งพ่อเสียชีวิตลง
“ใครทุกคนที่ผมรักมักจะอยู่ไกลเกินเอื้อมทั้งนั้น และผมปวดร้าวเมื่อคิดถึงคนเหล่านั้น” ความเจ็บปวดที่สุดอาจไม่ใช่การสูญเสียพ่อไปตลอดกาล แต่มันคือการรับรู้ว่า ตัวเขาเป็นคนที่พ่อให้ความรักและความสำคัญอยู่เสมอ มันช่างน่าเสียดายที่เขาไม่เคยตอบรับมันเลยกระทั่งถึงวันที่สายไป
เนื้อเรื่องหนัง รีวิว IL Mare (2000) ลิขิตรัก ข้ามเวลา
บ้านอิล มาเร่ คือผลผลิตจากความรักของพ่อที่ต้องการส่งต่อให้กับลูกชาย ซึ่งซุง‑ฮยอนรับรู้มันหลังจากที่อุน-จูส่งหนังสือของพ่อเขามาให้จากในอนาคต “ความอบอุ่นและความสุขสบายของบ้านอิล มาเร่ เกิดจากความรักที่สะสมอยู่ภายในตัวของมันเองจากผู้ที่อาศัยอยู่ รักมาสู่เราในหลาย ๆ รูปแบบ แต่มันก็เหมือน ๆ กันทั้งนั้น ฉันหวังว่าหนังสือของพ่อคุณ จะทำให้คุณเข้าใจท่านได้ดียิ่งขึ้น”
หากเปรียบตัวบ้านเป็นความรัก สายน้ำที่พัดขึ้นลงรอบบ้านคงเป็นการพบเจอและลาจาก ครั้งนี้สายน้ำของพ่อพัดออกไปไกลแล้ว เหลือแต่เพียงโคลนตมและตัวบ้านที่ตั้งตระหง่านผ่านกาลเวลาอย่างมั่นคง นั่นคงจะเป็นตัวแทนความรักของทุกความสัมพันธ์ที่ไม่จางหาย แต่กว่าจะถึงจุดนั้น กาลเวลาและการส่งจดหมายคือเครื่องพิสูจน์ความสัมพันธ์ของทั้งสองในหนังเรื่องนี้
การชมภาพยนตร์เรื่อง Il Mare ทำให้นึกถึงสิ่งที่เรียกว่า ‘Pen Friend’ หรือเพื่อนทางจดหมาย ซึ่งถือเป็นการเปิดโลกกว้างของผู้คนในยุคที่จดหมายยังเป็นช่องทางติดต่อสำคัญ การส่งจดหมายให้กับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก และไม่เคยเห็นหน้าค่าตา เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเสมอ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ข้อความในจดหมายที่กลั่นกรองมาอย่างดี และเขียนอย่างตั้งใจต่างหาก คือสิ่งที่ทำให้จดหมายมีคุณค่าและมีความสำคัญ เว็บหนังฟรี
กว่าจะเขียนจดหมายออกมาได้สักฉบับ คนเขียนต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะเขียนอะไร และเขียนอย่างไรให้ดี นั่นจึงบ่งบอกถึงความใส่ใจที่ผู้เขียนมีให้ต่อผู้รับ ทั้งยังแฝงไปด้วยตัวตนของคนเขียน ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ขัน ทัศนคติ หรือประสบการณ์ชีวิตที่เลือกนำมาแลกเปลี่ยน
การอ่านจดหมายของซุง‑ฮยอน และอุน-จูจึงเป็นการเรียนรู้กันอย่างค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้จดหมายแตกต่างจากการสื่อสารด้วยเทคโนโลยีอันล้ำหน้า พวกเขาเข้าไปอยู่ในชีวิตของกันและกัน และเข้าไปอยู่ในความรู้สึกของกัน
และกัน บางครั้ง ซุง‑ฮยอนก็ไม่อาจนำตัวเองขึ้นมาจากความดื่มด่ำระหว่างอ่านจดหมายได้ ความรู้สึกของเขาลงลึกไปเรื่อย ๆ จากความผูกพัน จนเมื่ออุน-จูพร่ำเพ้อถึงคนรักเก่า เขาจึงไม่อาจเลี่ยงที่จะเจ็บปวดไปด้วย แต่นอกจากความทุกข์ที่มาบ้างหายบ้าง อีกสิ่งหนึ่งที่จดหมายทำหน้าที่ได้ดีคือ การอยู่เป็นเพื่อนใจในวันที่ต่างฝ่ายต่างเหงา ซุง‑ฮยอนและอุน-จู แลกเปลี่ยนกิจกรรมกันทำผ่านจดหมายแต่ละฉบับ โดยหวังเพียงให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้นในวันที่เลวร้าย
ความน่าสนใจของหนัง รีวิว IL Mare (2000) ลิขิตรัก ข้ามเวลา
หนัง “IL Mare ลิขิตรักข้ามเวลา” เป็นหนังรักโรแมนติกแนวข้ามเวลาของเกาหลีที่ไม่ใช่กาลเวลาไปของตัวเอก แต่เป็นการข้ามเวลาไปของจดหมายหรือสารที่คู่พระนางส่งหากัน วันแรกที่“อึนจู” นางเอกของเราส่งจดหมายไปหาผู้ที่จะมาเช่าบ้านต่อจาก เธอแล้วเป็นพระเอกในปี 1999 ที่ได้รับ ซึ่งพระเอกนั้นย้ายออกไปก่อนหน้าแล้วในเวลานี้ นางเอกในอนาคตก็กำลังจะย้ายออกเช่นกัน
ตั้งแต่ได้คุยกันผ่านจดหมาย นางเอกก็ได้บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองในปีนั้นเกี่ยวกับนิสัยของเธอ ความรักที่มีต่อแฟนเก่าซึ่งเลิกรากันไปหลังจากที่เขาไปเรียนต่อต่างประเทศ และยังมีการแลกของกันด้วย เจ๋งมากเลย ชอบตรงที่นางเอกจำได้ว่าตัวเองเคยลืมของไว้ที่สถานีรถไฟแล้วให้พระเอกไปเอามาให้ตัวเธอในอนาคต
ยิ่งคุยกันก็ยิ่งผูกพันจนกลายเป็นความรักในที่สุด หวานได้แม้กระทั่งจดหมาย ทั้งคู่มีนัดเจอกันในอนาคตปีที่นางเอกอยู่ปัจจุบันด้วย แต่พระเอกกลับไม่มาในวันนั้นตามคำสัญญา จนสุดท้ายนางเอกก็ได้ไปยังที่ทำงานของพระเอกและรู้ว่าเมื่อ 2 ปีก่อนพระเอกถูกรถชนเสียชีวิต รีวิวหนัง
ในวันที่กำลังจะข้ามถนนเพื่อไปหานางเอกที่ร้านอาหารซึ่งตัวเธอในอดีตกำลังทะเลาะกับแฟนเก่าเรื่องที่เขาจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ เจ็บปวดใจมากตอนที่นางเอกในอดีตมองพระเอกที่ถูกรถชนด้วยสายตาว่างเปล่า นางเอกในอนาคตรู้แบบนี้จึงได้รีบส่งจดหมายไปเตือนพระเอกก่อนที่เขาจะออกไป
ซึ่งสุดท้ายเรื่องก็จะตัดมาเป็นฉากเริ่มต้นที่นางเอกกำลังย้ายออกจากบ้าน IL Mare และได้เจอกับพระเอกที่เข้ามาช่วยขนของพร้อมถามว่า “คุณพร้อมจะฟังความรักเรื่องยาวหรือยัง?” ซึ่งเดาว่าจดหมายน่าจะไปถึงพระเอกทันทำให้เขารอดมาได้และเจอกับนางเอก เป็นเรื่องที่ซึ้งจนต้องหามาดูให้ได้ เพลงประกอบหนังอย่าง “Must Say Goodbye” ก็ไพเราะมาก
หนัง “IL Mare ลิขิตรักข้ามเวลา” ทำให้เราเข้าใจว่าบางครั้งความรักก็หาเหตุผลมารองรับลำบาก ไม่ใช่แค่ดูหน้าตาที่งดงามหรือหล่อเหลาของอีกฝ่ายที่ตรงสเป็ก ไม่ใช่แค่การแสดงออกถึงความรักที่เข้ามีให้ผ่านการสัมผัส แต่บางคนอาจจะรักกันเพราะนิสัย ความสนใจของเขาที่มีความเป็นตัวของตัวเองในแบบที่คุณไม่เคยพบในคนอื่นมาก่อน
แม้จะไม่ได้เห็นหน้ากันหรือรู้จักกันดี แต่แค่ตัวอักษรที่เขาตั้งใจเรียงร้อยถ้อยคำใช้เวลาเขียนให้คุณ เพียงแค่นั้นก็อธิบายตัวตนและความรู้สึกทุกอย่างของเขาได้แล้ว ท่อนฮุคของเพลง ‘Must Say Goodbye’ อาจฟังดูเศร้าสร้อย และมีสัญญาณของการลาจาก แต่คำลานี้จะเกิดขึ้นเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่อยู่เคียงข้างกันบนโลกใบนี้อีกแล้ว ซึ่งนั่นไม่ใช่สำหรับความสัมพันธ์ของซุง‑ฮยอน และอุน-จู
จากคนที่ ‘ถูกที่’ แต่ ‘ผิดเวลา’ กาลเวลากลับกลายเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักของทั้งสอง และผลลัพธ์ก็แตกต่างจากท่อนสุดท้ายของเพลง ซุง‑ฮยอนกล่าวว่า “ถ้าผมไม่โผล่ไปในอีก 2 ปีข้างหน้า แสดงว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน” แต่ในที่สุดเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าอุน-จู ที่กำลังจะย้ายออกจากบ้านอิล มาเร่ ในเวลาที่ ‘ใช่’ เสียที
ทั้งหมดคือเรื่องราวความสัมพันธ์ที่มีกาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ซึ่งอาจฟังดูใช้เวลานานสักหน่อย แต่ในบางครั้ง การรอคอยก็ไม่ทำให้ใครผิดหวัง และในทางกลับกัน หากการรอคอยนั้นไม่ให้อะไรกลับมา การเวลาก็ยังทำหน้าที่ของมัน นั่นก็คือการนำคนที่ไม่ใช่ออกไปจากชีวิต และพัดพาคนใหม่ ๆ เข้ามา จนกว่าใครสักคนที่จริงใจต่อกันจะข้ามผ่านกาลเวลามาปรากฏตัวตรงหน้าในที่สุด
